Dwa finały!

PZPN po raz kolejny zaskakuje pomysłowością. Otóż Puchar Polski w sezonie 2012/2013 zakończą dwa spotkania finałowe, zaplanowane na  2 i 8 maja.
Wracamy zatem do formuły obowiązującej w latach 1999-2006. A dlaczego? Finału PP nie da się rozegrać na jedynym neutralnym obiekcie w Polskie - stołecznym Stadionie Narodowym

Tajemnica "Barcy"

O tym meczu wciąż mówi cały świat. We wtorkowy wieczór "Duma Katalonii" pokazała wszem i wobec kto rządzi światowym futbolem w iście mistrzowskim stylu gromiąc Milan aż 4:0. Jeszcze nigdy w historii Ligi Mistrzów się nie zdarzyło, że drużyna z dwubramkowa zaliczką z pierwszego spotkania nie zdołała wywalczyć awansu do ćwierćfinału. A jednak niemożliwe stało się faktem. Przeciwnicy "Dumy Katalonii" twierdzą, że to nie fenomenalny Leo Messi ale... konklawe pomogło hiszpańskiej jedenastce. Rzeczywiście był to już trzeci mecz piłkarzy FC Barcelona, rozgrywany w czasie trwającego wyboru papieża, a wszystkie zakończyły się ich efektownymi zwycięstwami w stosunku... 4:0.
I jak tu nie wierzyć w cuda

Był taki mecz (34)

"Oko w oko" z... "Katem"

Dokładnie dziś mija 11 lat od śmierci najlepszego trenera w historii polskiej siatkówki – Huberta Jerzego Wagnera. Starszym kibicom nie trzeba specjalnie przedstawiać tej wyjątkowej postaci. To właśnie „Kat”, bo taki przydomek miał ten słynący z bardzo twardej ręki szkoleniowiec, poprowadził biało-czerwonych do historycznego mistrzostwa świata w 1974 roku w Meksyku oraz pamiętnego olimpijskiego triumfu w dwa lata później w Montrealu. Mnie, jako nastoletniemu kibicowi, szczególnie ten drugi sukces utkwił mocno w pamięci. To była wyjątkowa noc, pełna emocji, z jakże radosnym finałem. A spotkanie  o złoto, Polski z ZSRR, zakończone nad ranem naszego czasu, które oglądałem na wczasach w Bukowinie Tatrzańskiej w asyście górali - gospodarzy naszej kwatery było rzeczywiście niesamowite pod każdym względem. ,wraz z komentarzem red. Wojciecha Zielińskiego,  który podobnie jak nasi siatkarze przechodził tej nocy samego siebie. Wtedy nawet mi się nie śniło, że w niespełna 10 lat później, zaraz na początku mojej dziennikarskiej drogi, będę miał okazję, spotkać się „oko w oko” z "Katem" Hubertem Wagnerem, czy też poznać osobiście niestety także już nieżyjącego starszego kolegę „po fachu”, który na zawsze wpisał się do galerii polskich komentatorów sportowych.

Niezapomniany Hubert Jerzy Wagner

 Okazją ku temu były dwie prestiżowe imprezy siatkarskie rozgrywane w 1985 roku w Kielcach. W obu miałem okazję uczestniczyć już jako dziennikarz „Słowa Ludu”, co sprawiło, że zupełnie z innej perspektywy patrzyłem na sportowych idoli z przeszłości.

Bardzo dużym zainteresowaniem kieleckich kibiców cieszył finałowy turniej o Puchar Polski Siatkarzy, jaki przez trzy dni rozgrywany był w hali widowiskowo-sportowej przy. ul. Waligóry. Przy wypełnionych do ostatniego miejsca trybunach, o główne trofeum walczyli siatkarze Beskidu Andrychów, Płomienia Milowice, Resursy Łódź oraz Stali Szczecin. Na parkiecie występowało wielu utytułowanych siatkarzy, reprezentantów Polski. Dla kieleckich kibiców przyzwyczajonych jedynie do trzecioligowych pojedynków naszego AZS, siatkówka w wykonaniu czołowych pierwszoligowych zespołów, wydawała się czymś wręcz „kosmicznym”. Oglądanie na żywo serwisowych asów, podwójnych krótkich, robinsonad w obronie,  miało zupełnie inny smak od tych znanych z telewizyjnych transmisji. Mnie najbardziej utkwiły w pamięci atomowe wręcz ataki Janusza Wojdygi. Nie  pomogły one jednak „stalowcom” ze Szczecina, którzy ukończyli finałowy turniej na ostatnim miejscu. Główne trofeum wywalczył Płomień, pozostawiając w pokonanym polu rewelacyjną Resursę oraz Beskid. Co ciekawe w składzie łódzkiej drużyny występował wtedy syn Huberta Wagnera - Grzegorz, który przecież jeszcze nie tak dawno był szkoleniowcem siatkarzy Farta Kielce w PlusLidze.

Drugim z siatkarskich wydarzeń wspomnianego 1985 roku była wizyta na Kielecczyźnie reprezentacji Polski siatkarzy. Polacy pod wodzą niezapomnianego „Kata”, dwukrotnie towarzysko zmierzyli się z Finlandią. W pierwszym meczu, rozegranym w koneckiej hali przy ul. kpt. Stoińskiego biało-czerwoni nieoczekiwanie przegrali 1:3, ale w rewanżu przed kielecka publicznością pokazali już siatkówkę w swoim stylu, biorąc srogi rewanż i gładko rozprawiając się z zespołem „Suomi’ 3:0. Mnie w pamięci pozostała do dziś wspólna kolacja z siatkarzami Polski i Finlandii, a podczas niej kuluarowe rozmowy z siatkarzami oraz najlepszym polskim trenerem wszech czasów Hubertem Wagnerem, którego niestety od 11 lat nie ma już wśród nas…

Kowalczyk goni Vjalbe

Pewnie nie w takich okolicznościach Justyna Kowalczyk wyobrażała sobie zdobycie czwartej w karierze kryształowej kuli za zwycięstwo w rywalizacji o Puchar świata. Stało się to bowiem jeszcze przed startem do dzisiejszego sprintu techniką klasyczną w Drammen. Wszystko za sprawą rezygnacji ze startu Norweżki Therese Johaug, która jako jedyna miała jeszcze przynajmniej matematyczną szansę na dogonienie Polski. Na starcie nie stanie dziś także Marit Bjoeregen, która zapewne uznała, żę swoje w tym sezonie już zrobiła na trasach w Val Di Fiemme, deklasujący rywalki w walce o medale mistrzostw świata.
Tym samym Justyna Kowalczyk zrównała się liczbą pucharowych triumfów z inną Norweżką Bente Skari, a od liderki wszech czasów Rosjanki, Jeleny Wjalbe, dzieli ją już tylko jedna "Kryształowa Kula".